Πόσο με θυμίζεις...

Του π. Ανδρέα Κονάνου
Άγιε μου Θωμά,
πόσο
με θυμίζεις
ώρες ώρες.
Άπιστος
κι εγώ
σαν εσένα.
Μια απιστία
που οι ωραίοι άγιοι
την είπαν
¨θαυμαστή¨.
Και ¨καλή¨.
Θέλω
όχι να αρνηθώ,
μα
να αισθανθώ.
Όχι να απορρίψω,
μα να αγγίξω.
Δεν μπορώ
την τυφλή πίστη,
που κινδυνεύει
να γίνει άρρωστη,
φανατική,
επικίνδυνη.
Σήμερα ο κόσμος
κυλιέται στο αίμα
ακριβώς
από ανθρώπους
¨πιστούς¨ σε κάτι,
ή σε κάποιον.
Χωρίς να ελέγχουν
αν αυτό που πιστεύουν
είναι ¨πραγματικό¨,
αν ισχύει,
αν αληθεύει πάνω στα πράγματα,
αν φέρνει ευτυχία,
καταξίωση,
χαρά πραγματική.
Απλά πιστεύουν,
και πορώνονται.
Πιστεύουν
και οπλίζονται με βέλη,
σπαθιά
και λαιμητόμους.
Άγιε Θωμά,
κάνε κι εμένα
¨άπιστο¨ σαν εσένα,
και δος μου
της καρδιάς σου
τη φλόγα
που ζητούσε το Χριστό
¨εν τοις πράγμασιν¨,
κι όχι το Χριστό – Ιδέα!

ΠΗΓΗ: romfea.gr