Οι Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία τα αδέλφια (10 Οκτώβριου)

 

 

Έζησαν στά χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (296 μ.Χ.). Ο διωγμός κατά τών χριστιανών ήταν σκληρός καί ανελέητος. Γι’ αυτό, ο Ευλάμπιος καί η αδελφή του Ευλαμπία κρύβονταν μαζί μέ άλλους χριστιανούς στό βουνό. Εκεί, ζούσαν καλλιεργώντας τήν προσευχή καί τή μελέτη τών Ιερών Γραφών.

Κάποια μέρα, ο Ευλάμπιος πήγε στή Νικομήδεια νά προμηθευθεί τροφές. Αλλά οι ειδωλολάτρες τόν αναγνώρισαν καί αμέσως τόν συνέλαβαν. Βέβαια, στήν ερώτηση τού βασιλιά αν πιστεύει στό Χριστό, ομολόγησε φανερά ότι είναι χριστιανός, οπότε τόν έβαλαν μέσα σέ ειδωλολατρικό ναό γιά νά θυσιάσει μέ τή βία. Ο Ευλάμπιος, όμως, διά τής προσευχής συνέτριψε τό είδωλο τού θεού Αρη. Καί ενώ άρχισαν νά τόν μαστιγώνουν μέ τόν πιό απάνθρωπο τρόπο, όρμησε η αδελφή του Ευλαμπία, καί αφού τόν αγκάλιασε, παρακάλεσε τό Θεό νά τήν αξιώσει νά συμμαρτυρήσει μέ τόν αδελφό της. Τότε έβαλαν καί τούς δυό σέ ένα καζάνι μέ βραστό νερό. Αλλά διά θαύματος αυτοί δροσίζονταν, καί έτσι βγήκαν σώοι καί αβλαβείς.

Αυτό έκανε νά πιστέψουν στό Χριστό 200 ειδωλολάτρες, οι οποίοι μαζί μέ τόν Ευλάμπιο καί τήν Ευλαμπία αποκεφαλίστηκαν υπέρ τής αλήθειας τού Κυρίου.

Καί όπως λέει ο λόγος τού Θεού, «Δόξα καί τιμή καί ειρήνη παντί τώ εργαζομένω τό αγαθόν». Δηλαδή, δόξα καί τιμή καί ειρήνη θά αποδοθεί στόν καθένα πού εργάζεται τό αγαθό καί πεθαίνει γι’ αυτό.

Απολυτίκιον. Ήχος α΄. Τόν τάφον σου Σωτήρ.

Τής φύσεως θεσμώ, συνημμένοι ενθέως, ομόψυχοι στερρώς, ως ομαίμονες θείοι, αυτάδελφοι Μάρτυρες, εν αθλήσει ωράθητε, ώ Ευλάμπιε, σύν τή σεμνή Ευλαμπία· όθεν στέφανον, νικητικόν δεδεγμένοι, ημάς διασώζετε.