Ο Προφήτης Ιωήλ

Ο προφήτης Ιωήλ (το όνομα του οποίου σημαίνει ο Γιαχβέ είναι Θεός) ήταν γιος του Βαθουήλ και από το βιβλίο του εξάγεται το συμπέρασμα ότι καταγόταν από τη φυλή του Ιούδα και έδρασε στην Ιερουσαλήμ, κατά πάσα πιθανότητα τον 7^ο π.Χ. αιώνα.

Το μικρό σε έκταση βιβλίο του προφήτη Ιωήλ αποτελεί εκτεταμένη λειτουργία για μια ημέρα μετάνοιας στο ναό της Ιερουσαλήμ χωρίς να είναι βέβαιο ότι αντικατοπτρίζει μια τετελεσμένη ιεροπραξία ή απλώς αποτελεί μια μίμηση κάποιου λατρευτικού εθίμου. Ξεκινά με μια έκκληση στις διάφορες κοινωνικές τάξεις για το λαϊκό θρήνο και με μια απελπισμένη περιγραφή της κατάστασης  που περιήλθε ο λαός εξαιτίας της φτωχής συγκομιδής για ολόκληρο εκείνο το έτος, η οποία αποδίδεται στην επιδρομή των ακριδών. Δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι ως ακρίδες λογίζονται τα έντομα. Ενδεχομένως να είναι Ασσύριοι, οι οποίοι παρουσιάζονται από τον προφήτη Ναούμ, που προηγήθηκε του προφήτου Ιωήλ, ως σύννεφο ακριδών που επιτίθεται εναντίον του λαού του Θεού.

Το βιβλίο του Ιωήλ στο στενότερο ή παλαιστινό – ιουδαϊκό κανόνα βρίσκεται στην δεύτερη θέση μεταξύ των Προφητών, ενώ στον ευρύτερο – αλεξανδρινό κανόνα (μετάφραση των Ο’) βρίσκεται στην τέταρτη θέση μεταξύ των προφητικών βιβλίων. Αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια και περιλαμβάνει:

α) την επικεφαλίδα του βιβλίο (Ιω. 1,1),

β) την επιδρομή των ακριδών και το θρήνο για την επερχόμενη καταστροφή (Ιω. 1,2-12),

γ) προτροπή για μετάνοια προς αποφυγή της κρίσεως (Ιω. 1,13-2,17),

δ) απάντηση του Θεού στην προσευχή του λαού και κατάπαυση της θεομηνίας (Ιω. 2,18-27),

ε) σημεία της ημέρας του Κυρίου, κρίση των εθνών και δόξα του ιουδαϊκού λαού (Ιω. 3,1-4,21).

Ο προφήτης λαμβάνει αφορμή από την επιδρομή των ακριδών και της ξηρασίας, τα οποία χαρακτηρίζει ως προμηνύματα της τιμωρίας και προτρέπει το λαό σε μετάνοια και προλέγει την μελλοντική ευτυχία του λαού ανάμεσα στα έθνη. Στη διδασκαλία του προφήτου Ιωήλ ο Θεός παρίσταται ως ο απόλυτος κυρίαρχος της φύσεως και των λαών. Αυτός προκαλεί τα φυσικά φαινόμενα και τα πάντα εξαρτώνται από Αυτόν. Κυριαρχεί η δικαιοσύνη του Θεού, ο Οποίος εκτός από δίκαιος είναι ελεήμων, οικτίρμων, μακρόθυμος, πολυέλεος και πολυεύσπλαχνος.

Η μεγάλη σπουδαιότητα του βιβλίου έγκειται κυρίως στη μεγάλη εσχατολογική διδασκαλία του προφήτου και μάλιστα στην περιγραφή της “ἡμέρας τοῦ Κυρίου” καθώς και στην έκχυση του Αγίου Πνεύματος.

Η μνήμη του τιμάται την 19η Οκτωβρίου.

 

ΠΗΓΗ:https://www.pemptousia.gr